Walia, część II - Plas Newydd i Bodnant Garden.

Groucho Marx jest autorem jednego z najczęściej używanych cytatów, na pewno w angielszczyźnie:  że nie chciałby być członkiem żadnego klubu, który by go przyjął. Członkiem National Trust na pewno warto jednak zostać - wystarczyły trzy wizyty w posiadłościach zarządzanych przez tę niesamowitą organizację, by koszt rocznego karnetu nam się zwrócił, nie mówiąc już o moralnym pokrzepieniu, jakie daje nam poczucie, że dorzuciliśmy grosik do kiesy, bo NT nie bierze grosza od podatników, a koncertowo dba o brytyjskie dziedzictwo. To się opłaca także z innego powodu, i jest to moja rada dla osób osiadłych tu na stałe, które często podróżują samochodem. Zamiast zatrzymywać się na obskurnych stacjach i płacić zdziercze ceny w KFC czy innych sieciówkach, warto skręcić do najbliższej posiadłości NT (a Wyspy są nimi usiane - jest ich w sumie ponad 300) - karnet daje ci bowiem wolny wstęp i parking, nawet jeśli zatrzymujesz się na 5 minut i nie zamierzasz zwiedzać. Toalety w pałacach i zamkach NT są zawsze czyste, liczne i puste, w każdym jest też sklep i kawiarnia (to ważne źródła dochodu dla NT i nie ma się co obrażać za "komercjalizację"), często z lokalnym jedzeniem i pysznymi ciastami. Warto podjechać milę czy dwie i zrobić sobie miły przerywnik, zamiast wdychać spaliny, jedząc junk food, i stać w kolejce do toalety.
W czasie naszego pobytu w Snowdonii zwiedziliśmy dwa miejsca zarządzane przez NT. Pierwsze to pałac Plas Newydd, na wyspie Anglesey. Była to siedziba Markiza Anglesey i wnętrza są doskonale zachowane. Można tu podziwiać słynny fresk Rexa Whistlera, malarza, który był mistrzem iluzji. Poza tym architekt nieruchomości wybrał dla niej wyjątkowej urody lokalizację.

Nasze okolice w Hampshire są pełne miejsc wartych odwiedzenia (o czym już pisałam, ale temat pozostaje niewyczerpany, zatem jeszcze na pewno będę się chwalić): wśród nich są dwa światowej sławy arboreta: Hillier Gardens oraz Exbury Gardens. Niewiele jest zresztą krajów na świecie, które mogą rywalizować z Wielką Brytanią ilością i urodą ogrodów. Bodnant zaliczany jest do ścisłej światowej czołówki - liczba rosnących tu gatunków, wśród nich tak egzotyczne jak olbrzymie sekwoje, zwala profesjonalnych ogrodników z nóg. Arystokratyczna rodzina, do której ogród należał, przekazała go NT (jest to jedno z zaledwie kilku miejsc, gdzie ogrodem zarządza NT, ale nieruchomość pozostaje prywatną własnością - utrzymanie wielkiego ogrodu wymaga Midasowej fortuny), ale wciąż mieszka w przepięknej posiadłości w jej sercu - wyobrażacie sobie dorastać w takim miejscu? Po zmroku, gdy nie ma już ludzi, ogród znowu "należy" do rodziny.

Dwie ochotniczki przebrane w dziewiętnastowieczne stroje. NT działa tak dobrze także dzięki licznym wolontariuszom, którzy bezpłatnie poświęcają swój czas