Pieniądze, które zarobiła jako odnosząca spore sukcesy modelka, zainwestowała bowiem w rozmaite kursy, m.in. hipnoterapii oraz... mechaniki samochodowej (pracowała nawet przez pewien czas jako mechanik). W poszukiwaniu nowego zajęcia Lorraine próbowała różnych zawodów, aż dzięki kursowi w cenionej akademii kulinarnej legendarnej Prue Leith odkryła swoje powołanie: gotowanie i pieczenie, ze specjalizacją w cukiernictwie. Lorraine następnie ukończyła dwuletnie studia na kierunku International Culinary Arts in Pastry* i odbyła praktyki w kuchniach tak prestiżowych londyńskich restauracji jak Petrus i The Wolseley. Założyła także dobrze prosperującą własną cukiernię, słynącą z pysznych cupcakes, Ella's Cupcakes, która mieści się w Covent Garden. Jej głód wiedzy skłonił ją do kontynuowania studiów i w tym roku ma ukończyć studia z zakresu Culinary Arts Management**.
W styczniu tego roku BBC pokazała jej pierwszą serię programów kulinarnych pt. Baking Made Easy, której rzecz jasna towarzyszy książka, którą, rzecz jasna, już mam, i bardzo polecam. Nie wszystkie przepisy to słodkie wypieki, Lorraine podaje też przepisy na pizzę czy słone tarty. Seria to czyste food porn - piękna Lorraine gotująca ponętne dania w kuchni moich marzeń, przy użyciu lśniących gadżetów Dualit i KitchenAid.
Ciekawostka: Lorraine ma babcię - Polkę, bo chociaż jej biologiczni rodzice pochodzą z Karaibów, została adoptowana przez białe małżeństwo.
Inna atrakcyjna szefowa kuchni, która robi karierę w mediach, to Gizzi Erskine. Gizzi ma własny, b. kobiecy styl, nosi bowiem wyłącznie ubrania vintage; nawet jej fryzury i makijaż są w stylu Śniadania u Tiffany'ego.
Gizzi występuje w różnych programach, jej przepisy ukazują się też w Sunday Times. Z jej książek mam i polecam Gizzi's Kitchen Magic.
Specjalnością Gizzi jest 'odchudzanie" przepisów na tradycyjne potrawy, a więc zastępowanie pełnych kalorii składników mniej kalorycznymi bez uszczerbku dla smaku, np. przez dodanie startych buraków do czekoladowego ciasta uzyskamy równie smaczne, ale mniej tuczące ciasto. W książce znajdziemy sporo takich sztuczek a także innych porad. Książka zawiera dużo przepisów z kuchni azjatyckich, to jedna z pasji Gizzi. Sporo przepisów znajdziecie na jej blogu.
*Nie mam pojęcia, czy polskie szkoły gastronomiczne oferują podobne fakultety (z tego, co słyszę, niestety nie), więc nie będę na siłę tłumaczyć nazwy kierunku.
**jw.
Podczas studiów w Niemczech (studiowałam po angielsku) uczyłam się niemieckiego z programu kulinarnego. Nauczyłam się języka i gotować:) Wówczas tego typu programy kulinarne były nowością. Teraz, tak jak piszesz, jest ich na pęczki łącznie z całymi stacjami telewizyjnymi zajmującymi się jedynie kulinariami. Bardzo lubię takie historie, jak ta Lorraine Pascale:) A o Gizzi Erskine nie słyszałam wcześniej.
ReplyDeletePozdrawiam!
Super, że o tym piszesz. Nie słyszałam ani o Gizzi ani o Lorraine. W ramach nadrabiania zaległości zaczęłam śledzić uważniej Jamiego i zupełnie przepadłam! Tak, tak Aniu dzięki twojemu komentarzowi nadrobiłam zaległości. Pozdrawiam
ReplyDeleteSniezka
To ja może nie do końca w temacie, chciałam tylko napisać, że z prawdziwą przyjemnością czytam Twoje posty. Tak się miło składa, że zwykle poruszasz interesujące mnie tematy.
ReplyDeletePozdrawiam serdecznie!
Widzilam kilka odcinkow programu Lorraine i musze przyznac, ze podobalo mi sie. Choc niestety o wiekszosci emisji i tak zapominam (lub nie mam akurat czasu) niestety ;)). Nie wiedzialam za to, ze Lorraine ma babcie Polke! Swiat jest maly ;)
ReplyDeleteA Gizzi faktycznie wyglada bardzo 'vintage'owo'!
Pozdrawiam Anno Mario!
I raz jeszcze serdecznie dziekuje za niespodzianke :*
Bardzo się cieszę, że są jakieś nowe twarze, bo ile można oglądać Nigellę (owszem, boską, ale jednak). Mam nadzieję, że programy Lorraine i Gizzi trafią i do nas. A może wreszcie i u nas w Polsce pojawi się wreszcie jakaś prawdziwa bogini? Bo ciągle mi się wydaje, że rodzime produkcje kulinarne są daleko za tymi brytyjskimi.
ReplyDeleteAgnieszko,
ReplyDeleteja też się uczyłam angielskiego i duńskiego z TV (tzn. miałam też angielski w szkole, ale dzięki TV rozwinęłam słownictwo) dlatego tak nie cierpię lektora i dubbingu. Napisy i oryginalny język naprawdę pomagają złapać język. Cieszę się, że dzięki Twoim komentarzom trafiłam do Ciebie, bardzo tam ciekawie:-)
Śnieżko,
cieszę się. A niebawem u nas nowa seria Jamie'go, nie o gotowaniu, ale o edukacji, o tym, jak stworzyć szkołę marzeń.
Agato,
serdecznie dziękuję za tak miłe słowa i również pozdrawiam serdecznie!
Beo,
Lorraine mnie ujęła właśnie tym, że zaprzecza stereotypowi pustej modelki - divy. Ma pomysł na życie i konsekwentnie realizuje swoje plany, a to mi zawsze imponuje.
Nie ma za co:-)
karoLino,
jak sobie przypominam programy kulinarne z czasów, kiedy jeszcze w Pl mieszkałam, to były one raczej przaśne, w stylu, który tu był popularny za czasów Two Fat Ladies (może kojarzysz). Od tego czasu programy tutejsze wyewoluowały w kierunku większego wyrafinowania i dbałości o wizualną stronę (nie tylko atrakcyjny gotujący/a, ale też wnętrza, gadżety, stylizacja potraw), to wszystko jest teraz dopieszczone. Pewnie i polskie wersje będą coraz lepsze, o ile polskie stacje zaczną być proaktywne i zaczną wyłapywać talenty. To jest w ogóle polski problem: wydawcy, producenci etc czekają, aż talent sam do nich zapuka, a nie szukają tego sami - a przecież blogi dowodzą, że talentów i potencjalnych bogini nie brakuje.
Jejku, z zazdrością podziwiam te wszystkie 'boginie kuchni' w UK... W PL nędznie pod tym względem - do tej pory żadna z pań nie zrobiła tutaj podobnej kariery co Nigella Lawson.
ReplyDeleteBrakuje kulinarnych osobowości (Magda Gessler osobowością jest na pewno, ale nie prowadzi programu kulinarnego sensu stricto). Lubię Tessę Capponi-Borawską (ale to Włoszka) i widziałam jej program w TV, ale zdecydowanie wolę ją czytać niż oglądać... Program bez czaru i urody kulinarnej!
Słyszałam ostatnio, że Hanna Lis ma poprowadzić program kulinarny - aż mnie ciarki po plecach przeszły... Nie wyobrażam sobie jej w tej roli - mnie Hanna Lis zupełnie nie elektryzuje, a właśnie kulinarna osobowość musi działaś rozgrzewająco :-) HL raczej chłodzi - w roli 'kulinarnej bogini' będzie równie nieprzekonywająca jak np. Gwyneth Paltrow :-)
Cenię warsztat dziennikarski i podziwiam urodę HL, jednak jak na przygody przy kuchennym stole jest nazbyt spięta i self-controlling :-)
Pozdrawiam!
Aniu! Ogromnie zaciekawił mnie Twój post! Nie słyszałam o Lorraine, ale po Twojej rekomendacji będę szukać jej książki! Podobnie jak Tobie, podoba mi się, że burzy stereotyp modelki-pustej głowy! No, i miło wiedzieć, że ma polskie "korzenie".
ReplyDeletePrzy okazji gratuluje bloga - zawsze chętnie podczytuję:)
Pozdrawiam serdecznie!
Widzialam 3 odcinki Lorraine Pascale i mimo oczywistych umiejetnosci gastronomicznych i wiedzy, po prostu tak zwyczajnie mnie nie zachwycila. Nie wiem, czasem z jej twarzy wyczytac mozna taka niepewnosc, dla mnie ona jest jakas taka...? Sama nie wiem. ;) Niby wszystko poprawnie, ale czegos mi brakuje. Wydaje sie byc malo naturalna czasami. Ale ogladalam z ciekawosci, czy zaskoczy mnie jakims przepisem. Poki co jednym jej sie udalo mnie zaskoczyc i zaciekawic - parmezanowymi lizakami. :) Moze tez mnie troche nudzi ten program, bo nie szukam setnego przepisu na sponge cake albo shortbread? Nigella wydaje mi sie - wyczerpala ten temat.
ReplyDeleteNatomiast z checia zobaczylabym na ekranie Gizzi, bo sama ta jej stylizacja mnie kreci. :) Jak z gotowaniem? Nie wiem, nie mialam okazji poznac.
Maggie,
ReplyDeleteja także lubię Tessę, ale rozumiem, że w TV, w odróżnieniu od książek, może się nie sprawdzić. Hanny Lis też za bardzo w tej roli nie widzę, ale mogę się mylić. Lepsza byłaby nowa twarz:-)
Anno - Mario, imienniczko droga:-)
cieszę się, że mój post Cię zaciekawił i dziękuję za miłe słowa. Pozdrawiam serdecznie!
Karolino,
to fakt, że te wszystkie sponges itp. już się widziało tyle razy, że trochę przesyt. Nowością dla mnie były też te lizaki:-) i takie babeczki tiramisu - wcześniej nie widziała tiramisu w takiej wersji.
Gizzi jest w TV obecnie wczesnym popołudniem, kiedy Ty jesteś w pracy, więc nie dziwię się, że jej nie widziałaś.
Ja ani jednej, ani drugiej Pani nie znam. Trochę ubolewam, tak jak dziewczyny, że w PL tylko Nigella i Nigella, ale z drugiej strony - ja i tak nie mam telewizora :)
ReplyDeletewięc mi się tak naprawdę marzyć będą kolejne książki na półce, a nie programy telewizyjne :)
A co do Twojej Aniu uwagi odnośnie filmów - marzy mi się taki moment, kiedy w polskiej telewizji przynajmniej połowa programów/filmów będzie z napisami. Ja już tak bardzo się od lektora odzwyczaiłam, że nie mogę inaczej niż z napisami filmów oglądać :)
Amarantko,
ReplyDeletejeśli chodzi o tę nieszczęsną szeptankę (lektora) - wiem, że wielu młodych Polaków woli napisy, ale ponoć starsze pokolenie uznało, że to ich... dyskryminuje. Miejmy jednak nadzieję, że wkrótce przeważą gusta młodszych widzów.
Oglądałam kilka odcinków programu z Lorraine i bardzo ją polubiłam. Bezpretensjonalna, nie udaje, że wie więcej niż wie (w przeciwieństwie do Nigelli, której nie trawię), miła i podaje przepisy na naprawdę smakowite dania - aż chce się od razu biec do kuchni. O babci Polce słyszałam, zresztą kogo ona w rodzinie nie ma? Kiedyś w Observer Food Monthly, zanim jeszcze napisała książkę i nagrała serię programów, opowiadała o początkach swojego debiutu kulinarnego i o ogromnej satysfakcji, gdy Selfridges kupiło jej ciastka i gdy zaczęła piec dla The Hummingbird Bakery. Wyczytałam wtedy i nie mogłam w to uwierzyć, że ma 15-letnią córkę! Wygląda tak młodo, musi mieć świetne geny, poza tym, że ewidentnie dba o siebie.
ReplyDeleteA o Gizzi nie słyszałam, ale wygląda intrygująco...