Ze stosu na nocnym stoliku - część druga

Nie wszystkie ostatnio czytane - wyrywkowa lista na szybko. Chcę Wam opowiadać o niemal każdej nowej lekturze, ale z zamierzeń najczęściej wychodzą nici, bo rozwodzę się*, i wychodzi z tego recenzja jednej, góra dwóch pozycji, i tym samym wiele książek wędruje na półki niepoleconych.
Czasem zdarza się, że czytając autorkę żyjącą, odczuwam tak silne powinowactwo duchowe, że nie mam wątpliwości, iż gdybym jakimś cudem poznała tę kobietę (niemal zawsze to kobiety, ja jestem, jak tu mówią, a woman's woman - lubię kobiety, co nie znaczy, że nie lubię mężczyzn - ale nie przedkładam, jak niektóre kobiety, męskiego towarzystwa nad kobiece), chciałabym się z nią zaprzyjaźnić. Ayelet Waldman mieszka w Kalifornii, zatem to czysta fantazja z mojej strony, ale za to czeka mnie realna przyjemność przeczytania innych jej książek: Love and Other Impossible Pursuits to pierwsza jej książka, którą przeczytałam, i wystarczyła, bym wpadła w obsesję i zaczęła kupować pozostałe. Odkryłam ją dzięki bardzo pochlebnej recenzji innej jej książki - autorką recenzji jest Nigella (Nigella skończyła studia lingwistyczne i zanim zostałą "boginią", pisała m.in.o książkach). 
Ayelet wzbudziła swego czasu kontrowersje, kiedy w eseju oświadczyła, że kocha swojego męża bardziej, niż ich czwórkę dzieci. Odbiło się to tak szerokim echem w amerykańskich mediach, że pisarka musiała się tłumaczyć w programie Oprah (czyli pan-amerykańskim publicznym konfesjonale). Obiektem tak gorącej miłości jest przystojny i utalentowany, co najmniej tak samo sławny, jeśli nie sławniejszy od swej żony pisarz, Michael Chabon. Jest on w Polsce najbardziej znany z powieści Cudowni Chłopcy (film też był dobry), ale wydano po polsku także inne, nowsze książki Chabona- wszystkie polecam.

(Przecież nie mogłam przepuścić okazji, by go Wam pokazać?)
Nie jestem szczególną wielbicielką kryminałów - są dla mnie jak kawior - pozwalam sobie na nie rzadko i muszą być dobrej jakości.
City of Veils Zoe Ferraris przyciągnęła moją uwagę niezwykłym miejscem akcji. Kryminał dziejący się w...Arabii Saudyjskiej? W kraju, który jest w niechlubnej czołówce państw łamiących prawa człowieka wg wszystkich największych organizacji broniących praw człowieka, gdzie policja religijna może wtrącić kobietę do więzienia za jazdę na rowerze, gdzie kobiety nie mogą mieć prawa jazdy, jednym z najbardziej, delikatnie mówiąc, konserwatywnych i klaustrofobicznych (oraz ksenofobicznych) miejsc na Ziemi? Łatwo w przypadku takiego miejsca o jednowymiarowość, o spłycenia, a jednak autorce udaje się tego uniknąć. Obraz Arabii Saudyjskiej, jaki wyłania się z tej książki, jest jednocześnie i lepszy, i jeszcze gorszy, niż nasze (w sensie: europejskie) wyobrażenia o tym kraju. Z jednej strony odkrywamy, że saudyjscy mężczyźni są równie nieszczęśliwi i sfrustrowani z powodu segregacji płciowej, co kobiety, z drugiej - nie można, przynajmniej ja nie byłam w stanie, nie czytać o sytuacji i traktowaniu kobiet oraz fanatyzmie religijnym bez gniewu. Chyba pierwszy raz czytałam książkę w takim wzburzeniu, i w tym samym czasie z ciekawością i zaintrygowana kryminalnymi oraz uczuciowymi wątkami. Zoe Ferraris miała męża - saudyjsko-palestyńskiego Beduina i mieszkała przez pewien czas w Arabii. Po lekturze City of Veils rozumiem doskonale, dlaczego się rozwiodła, i nie mam krztyny wątpliwości, że nie wytrzymałabym tam jednego dnia.
Przy okazji polecam film The Kingdom - mnie się bardzo podobał.


*Pierwszy w życiu konkurs wygrałam, wysyłając recenzję filmu do konkursu dla dzieci i młodzieży, na najlepszą recenzję filmową, ogłoszonego przez Głos Wybrzeża. Miałam 10 czy 11 lat. Może rozminęłam się z powołaniem? Umiejętności krytykowania mi nie brakuje.