Powiecie, że jestem chwalipięta, ale nie da się ukryć, że prawdziwa Alicja, Alice Liddell (późniejsza Mrs Reginald Hargreaves), spoczywa na cmentarzu w miasteczku Lyndhurst, w sercu New Forest, a więc blisko mnie (byłam na jej grobie). Z ciekawostek: kiedy pracowałam w Londynie, w prywatnej klinice, przyszła do niej kiedyś Helena Bonham Carter, widziałam ją więc na żywo i nawet zamieniłam z nią kilka słów, choć tylko służbowych.
Historia narodzin Alicji... jest dobrze znana. Lewis Carroll (prawdziwe imię: Charles Dodgson), oskarżany dziś przez wielu krytyków literackich o skłonności pedofilskie, twierdził, że postać Alicji nie była oparta na Alice Liddell, ale wiadomo, że baśń o czarodziejskiej krainie opowiedział właśnie Alicji i jej siostrom podczas podróży łodzią po rzece Isis. Te opowieści snuł dla dziewczynek już wcześniej, ale to właśnie tego dnia, 2 lipca 1862 roku, Alicja poprosiła Lewisa o ich spisanie. Carroll powierzył jej później rękopis Alicji w Krainie Czarów, ale brak pieniędzy zmusił ją do sprzedania go; dziś znajduje się on w British Library.
Mało ludzi za to wie, że Kapelusznik był wzorowany na prawdziwym ekscentryku z Oksfordu.
Of all the silly nonsense, this is the stupidest tea party I've ever been to in all my life.
Bale przebierańców są popularne w UK, i czasem "tematem" jest Herbatka u Szalonego Kapelusznika. Jeszcze na takim nie byłam (byłam na innych), gdybym jednak miała mój wymarzony duży dom, chętnie zorganizowałabym takie party u siebie i nalewałabym herbatę z tego dzbanka, projektu Polly George:
Biżuteria w sam raz na Herbatkę, projektu Bethan Lloyd Worthington:
Follow the white rabbit (Podążaj za białym królikiem) - waza na kwiaty Hannah Zakari:
Bardzo przyjemny wpis. Dzbanek poproszę, zamiast łańcuszka chcę złotą przywieszkę- kafetierkę, którą upatrzyłem w Rzymie i mogę ruszać na bal do Kapelusznika. W witrynie księgarni widziałem biografię Lewisa, kolejnym razem dokładniej się jej przyjrzę. W domu mam tomiszcze ze wszystkimi jego pracami, miał fantazję, nie powiem
ReplyDeleteDzięki:-)
ReplyDeleteJesli to biografia Mortona Cohena, to podobno niezła.
Pamiętam jak dziś, a było to gdy miałam z 7-8lat, Mama zdobyła, nie wiem jakim cudem, piękne, w twardej A4 oprawie wydanie Alicji...mam je do dziś:) Zresztą dzieciństwo, wspomnienia, mierzę książkami, a były ich tony. Serio;)
ReplyDeleteDzbanek cudowny. :-)
ReplyDelete"Alicja..." to jedna z tych książek, które koniecznie trzeba przeczytać w oryginale, bo humor językowy jest praktycznie nieprzetłumaczalny.:) A filmu nie mogę się doczekać. Tim Burton to chyba jedyny reżyser, który ma szanse nie spaprać wiata Carrolla. Gdzieś czytałam, że to również jedyna osobą, która dałaby radę zekranizować "Dziady". :) To by mogło być ciekawe.
Patrycjo,
ReplyDeletezazdroszczę tego wydania, ja niestety w dzieciństwie tę książkę znałam tylko z biblioteki. Ale przymierzam się do kupna wydania w twardej okładce w oryginale.
Dragonfly
zgadzam się w całej rozciągłości, choć niektóre przekłady (Puchatek) są nadzwyczaj udane. Filmu też nie mogę się doczekać, Burton to właściwy człowiek na właściwym miejscu:-)
Jak ja lubię te Twoje tematyczne wpisy. Dzbanek uroczy. Jak Wam w nowym przedszkolu?
ReplyDeleteJaki piękny dzbanek i naszyjnik! Na film muszę się wybrać, jestem go bardzo ciekawa.
ReplyDeleteLo,
ReplyDeletedziękuję za miłe słowa. Nicholas bardzo lubi nową szkołę, a w szkole twierdzę, że się dobrze zaaklimatyzował, choć bez indywidualnej opieki byłoby dużo gorzej.