Lunch urodzinowy w Lime Wood

Mamy szczęście mieszkać obok dwóch Parków Narodowych: niedalekiego bardzo starego lasu, New Forest, oraz dosłownie na skraju najnowszego South Downs, który zyskał oficjalny status Parku zaledwie miesiąc temu. Korzystamy z tego sąsiedztwa chętnie i często, dlatego na lunch z okazji tego, że coraz bardziej się sypię, wybraliśmy się do typowego dla Anglii country house hotel - czyli hotelu wiejskiego, najczęściej mieszczącego się w dawnej rezydencji arystokratów. Chciałam zobaczyć Lime Wood już od kiedy otwarto go po gruntownej przebudowie (mniej więcej półtora roku temu) - a gdy jeszcze usłyszałam, że Jamie Cullum (którego muzyki słucham) i Sophie Dahl (z przepisów której korzystam) wybrali na przyjęcie weselne właśnie to miejsce, wiedziałam, że prędzej czy później tam trafię.
Przebudowa trwała 5 lat  i musiała kosztować astronomiczną sumę. Wnętrza urządził najbardziej znany projektant wnętrz w UK i nie tylko, David Collins (ulubieniec Madonny i wielu innych gwiazd). Sam główny budynek zachwyca stylem zwanym Regency. Mój małżonek, rodowity "New Forrester", który pracował w tym miejscu jako nastolatek (też był to hotel, ale nazywał się inaczej, no i był znacznie skromniejszy - Lime Wood ma pięć gwiazdek), był pod wrażeniem rozmachu, z jakim całkowicie zmieniono i rozbudowano wnętrza.

Budynek od strony ogrodu

Wybraliśmy set menu - a więc krótkie, sezonowe menu, co gwarantuje świeżość, a przy tym często jest przystępnie wycenione.

Moja przystawka - goat's curd with wild garlic. Curd to etap między zsiadłym mlekiem a twarogiem,  wild garlic to czosnek niedźwiedzi. Dodano jeszcze jajko gotowane bez skorupek (poached egg)

Przystawka męża: sweetbreads with morels - słownik internetowy nie wie,  co to sweetbreads. To tradycyjna potrawa  angielska z części zwięrząt, które pewnie można zaliczyć do podrobów, takich jak gruczoły. Morels to smardze

Moje danie główne to znowu ryba gurnard, czyli kurek, podana z omułkami i szparagami- w Anglii coraz więcej restauracji podaje tę rybę, bo jej zasoby są duże i niezagrożone. Włosi już dawno poznali się na tym, że to smaczna ryba

Jagnięcina z heritage potatoes, czyli "historycznymi" ziemniakami - ten akurat gatunek ma fioletowy kolor 

Nasz kelner, jak się okazało, pracował na weselu Jamie'go i Sophie, pociągnęłam go więc za język: ponoć pan młody zaśpiewał pannie młodej dwie miłosne piosenki.
Jedzenie jednak trochę nas rozczarowało, szczególnie jagnięcina, która okazała się za tłusta. Moja przystawka była pyszna, jednak nie był to tak dobry posiłek, jak ten, którym raczyliśmy się w The Black Rat.  Cenowo było rozsądnie, wyjątkowo nawet, jak na hotel takiej klasy (identyczne niemal ceny, co w mającym gwiazdkę Michelina The Black Rat - to właśnie zaleta set menus). Obsługa bez zarzutu, wszyscy bardzo mili wobec Nicholasa - zwracam uwagę na to, jak traktowane są dzieci - nie muszę chyba mówić, że nie chwaliłabym takiej, która uchybiłaby pod tym względem.

Nicholas przygląda się rybom w ogrodowym stawie

Dodatkowe budynki - w jednym mieści się spa

Lime Wood bardzo podkreśla swój wiejski charakter - łącznie z kolekcją kaloszy marki Hunter. Chyba nikt nie wciela w życie hasła "wsi spokojna, wsi wesoła" lepiej, niż Anglicy.

Wszystkie zdjęcia, oprócz pierwszego i trzeciego, są moje.