Fashions fade, style is eternal*

Jako osoba interesująca się modą, by nie powiedzieć faszonistka, dość często wysłuchuję rozmaitych zarzutów pod adresem świata mody, różnych (w domyśle"idiotycznych") trendów, mentalności ludzi tworzących modę, odpowiedzialności mody za anoreksję, płytkości magazynów modowych itp. To są jednak wszystko zarzuty, które bledną w obliczu największego, wygłaszanego często oskarżycielskim, a jednocześnie pyszałkowatym tonem. Nic tak nie budzi świętego oburzenia, niż pieniądze, których wymaga kupno dodatków i ubrań designerskich. Co ciekawe, oskarżenie to uwielbiają stawiać zarówno Polki, które powinny pamiętać jeszcze koszmary komunizmu, jak i ludzie z Zachodu, którzy wszak powinni stawać w obronie uświęconego prawa jednostki do wydawania własnych uczciwie zarobionych pieniędzy jak się komu żywnie podoba. Nikt też nie potrafi precyzyjnie odpowiedzieć na pytanie, dlaczego wydanie tysiąca funtów na torebkę jest próżnością godną większego potępienia, niż np. wydanie kilkudziesięciu milionów na film-gniot, zrobiony w imię Sztuki, a tak naprawdę dla zadowolenia próżności reżysera. Osobiście uważam, że bardziej niemoralne jest wydanie tysiąca funtów na urlop na Seszelach, która to podróż wiąże się z dużym kosztem dla środowiska naturalnego (patrz niżej) niż na torebkę, która posłuży mi przez lata, w związku z czym nie będę musiała kupować innych torebek i wyrzucać bylejakich, które zniszczą się w ciągu kilku miesięcy, na wysypisko.

Nie przeczę, że czasem jakość ubrań designerskich pozostawia wiele do życzenia, i wcale nie jest adekwatna do astronomicznej ceny. Niektóre jednak rzeczy, szczególnie buty i torebki, ale też np. dzianiny, warte są zainwestowania większej sumy. Co do wielkości tej sumy, to zależy od budżetu, ale jeśli kupno wymarzonej drogiej sukienki od Armaniego sprawi, że za każdym razem, gdy ją masz na sobie, poczujesz się jak przysłowiowe milion dolców, a jednocześnie nie odbierze chleba od ust twoim dzieciom, to kup i nie miej wyrzutów. To tylko moda, na litość boską, a życie jest wystarczające trudne bez poczucia, że zasługujesz na chłostę, jeśli choćby spojrzysz pożądliwie w stronę pary Louboutinów. Moda jest po to, by się nią bawić, by poprawiać nasz wygląd i samopoczucie. Dla znakomitej większości kobiet moda to główny, a czasem jedyny sposób, by wnieść odrobinę fantazji i glamour w szarość codziennego życia. Moda, jako dziedzina zdominowana przez kobiety, jest często trywializowana, i to czasem przez

same kobiety, które w imię źle pojętego feminizmu uważają troskę o modny wygląd za próżność. Jednak kobiety na najwyższych stanowiskach w polityce i biznesie doskonale wiedzą, że zadbany wygląd i własny styl to atut, zresztą odnosi się to do obu płci. Możemy ubolewać nad ludzką płytkością, ale wszyscy oceniamy innych na podstawie wyglądu, i sami również jesteśmy sądzeni na tej podstawie. Dbanie o siebie i zainteresowanie modą NIE jest oznaką moralnego niedorozwoju, i odwrotnie - abnegacja nie świadczy o kryształowym sumieniu.

*Yves Saint Laurent