Wielbicielki Alana Rickmana - łączmy się!

Gdybym miała wybrać tylko 5 rzeczy, za którymi tęskniłabym, gdybym musiała opuścić UK, na pewno jedną z tych pozycji byłaby najlepsza na świecie telewizja. Wczoraj wieczorem kolejny dowód na to, że warto płacić abonament - BBC pokazało film z Alanem Rickmanem i Emmą Thompson. Film nakręcono specjalnie dla uczczenia National Poetry Day - Narodowego Dnia Poezji. Nie wiem, jaka jeszcze telewizja na świecie nakręciłaby film, z tak znanymi nazwiskami i laureatami Oskara, który jest ekranizacją... poematu. Tak - wyobraźcie sobie Rickmana, deklamującego przez ponad 40 minut najseksowniejszym głosem świata - wiem, że niektórym z Was zmiękłyby kolana (jak było w moim przypadku). The Song of Lunch to innowacyjna forma, którą po angielsku nazwano dramatisation of a narrative poem (fabularyzacja poematu narracyjnego). Poemat (arcydzieło), autorstwa Christophera Reida, jest relacją z lunchu dwojga byłych kochanków, którzy spotykają się po 15 latach - narratorem jest He (On), którego gra Rickman - She (Ona) to Emma Thompson (która wyglądała rewelacyjnie). Co za przyjemność! Co za rozkosz (i nie mówię tu tylko o erotycznych niemal doznaniach, które zapewnia głos Rickmana)! I kompletne zadośćuczynienie za te wszystkie godziny Strictly Come Dancing (Taniec z gwiazdami) i rozsyłanie zarazków takich programów po świecie (polska TV, jak zauważyłam podczas ostatniego pobytu, nie ma prawie żadnych programów nieopartych na formatach importowanych z UK, USA czy nawet Francji). Każde zdanie poematu zachwycało. Zacytuję dziennikarkę Guardiana, bo lepiej bym tego nie ujęła w jednym (choć tak naprawdę dwóch) zdaniu: It was quietly moving, clever, beautiful, sad and true. Just wonderful.

W niedziele zaś uczta dla wielbicieli filmu Gosford Park i brytyjskich seriali kostiumowych. Serial Downton Abbey opowiada o arystokratycznej rodzinie w 1912 roku (serial zaczyna się od zatonięcia Titanica, który wyruszył w podróż z pobliskiego Southampton), która może utracić swój pałac - tytułowy Downton Abbey. Scenarzystą 7- częściowego serialu jest Julian Fellowes - a zatem scenarzysta Gosford Park. Obsada znakomita, na czele ze skarbem narodowym, jakim jest Dama Maggie Smith - razem z Helen Mirren i Judi Dench najwybitniejsza aktorka swego pokolenia, i znowu niezrównana jako matriarcha rodziny. W roli Downton Abbey występuje Highclere Castle - jedna z najświetniejszych rezydencji arystokratycznych w Wielkiej Brytanii, siedziba rodu Carnarvon - tak, tego samego, którego przedstawiciel, Howard Carter aka Lord Carnarvon, odkrył grobowiec Tutenchamona (chyba tak się pisze po polsku). Jutro trzeci odcinek.

Poza tym za mną już dwa odcinki nowej serii Nigelli, która towarzyszy tej książce. Jak zawsze cierpię z powodu lifestyle envy  i pożądam nie tylko kuchni Nigelli, ale też jej spiżarni (pantry). Ale mimo to oglądam z przyjemnością.
W przyszłym tygodniu zaczyna się zaś nowa seria programów Jamie'go - 30 - minute meals. Czy muszę mówić, że książkę już mam, od wczoraj?

Książka nie jest podzielona na pojedyncze przepisy, lecz na kilkadziesiąt menus, które można w całości przygotować dla rodziny czy przyjaciół. Przystawka lub zupa, danie główne i deser - całość każdego z tych zestawów można przygotować, tak, zgadliście - w 30 minut. Już widzę, że na pewno nieraz z takiego gotowego menu skorzystamy.