Ze stosu na nocnym stoliku

Pociągnę jeszcze książkowo, choć już nie okołokulinarnie.
Nie udało mi się wycyganić od "św. Mikołaja" Kindle - i w sumie dobrze się stało, bo i tak wolałabym iPada - ale konsekwencje są takie, że stos książek na nocnym stoliku, czekających na swoją kolejkę, rośnie w tempie szybszym, niż jestem w stanie je "przerobić". A i tak staram się trzymać wyznaczonej sobie miesięcznej "racji" w postaci 3-4 książek, która zaledwie uszczknie moją liczącą sobie niemal 1 000 tytułów Wish List w Amazonie. Gdyby jednak chodziło o ograniczenie się do Amazonu, łatwiej zapanowałabym nad pokusą. Problem w tym, że w UK jest jeszcze wiele innych miejsc, gdzie można tanio kupić książki, głównie z drugiej ręki - a obrót takimi książkami jest dużo większy, niż w Polsce. Ostatnio kupiłam How to Eat Nigelli za...3 funty. Radzę wszystkim szperać w sklepach fundacji charytatywnych, szczególnie jednej z największych, Oxfam. W ich flagowym sklepie na Marylebone High Street, swoją drogą najlepszej ulicy zakupowej w Londynie, kilka razy znalazłam za grosze nowiutkie egzemplarze recenzenckie książek, których jeszcze nie było w księgarniach! w tym jedną z ołówkowymi adnotacjami recenzenta.

Czy zastanawialiście się, jak wyglądałoby Przeminęło z Wiatrem, napisane przez czarnego niewolnika i wyzwoleńca? Ta książka, którą kiedyś bezkrytycznie pochłonęłam i zaliczam wciąż do najlepszych romansów, jest krytykowana przez czarnych Amerykanów za przedstawianie wyidealizowanego obrazu białych właścicieli i przemilczanie gorszych aspektów nieludzkiego systemu. Kwestie moralne związane z traktowaniem ludzi jak własności, przemocą itd tak naprawdę w ogóle nie pojawiają się w Przeminęło z Wiatrem. Teraz jednak mamy książkę przedstawiającą tę drugą stronę medalu. Co prawda akcja dzieje się w latach późniejszych, na początku lat 60. zeszłego wieku, a więc w czasach, gdy civil rights movement pod przywództwem Martina Luthera Kinga nabiera tempa, gdy prezydentem jest postępowy Kennedy, ale dzieje się w stanie Mississippi, gdzie od wojny secesyjnej niewiele się zmieniło, a segregacja trwa w najlepsze.  The Help (Służące) autorstwa pochodzącej z Południa USA debiutantki Kathryn Stockett to opowieść szokująca, bo większość z nas tu w Europie ma tylko mgliste pojęcie o tym, jak daleko była posunięta segregacja i rasizm na amerykańskim Południu, w końcu nie tak dawno; wzruszająca, zabawna, pełna postaci z krwi i kości, obnażająca zarówno najgorsze, jak i najlepsze strony ludzkiej natury. Książka jest bestsellerem zarówno w USA, jak i w UK (i, co mnie podnosi na duchu już zawczasu, mimo tego, że odrzuciło ją ponad 40 wydawnictw!), i podobno zbiera doskonałe recenzje także w Polsce. To musiało być duże wyzwanie dla tłumaczki, bo spora część książki napisana jest dialektem czarnych mieszkańców Południa (tu można się przekonać, jak autorce udało się uchwycić ten specyficzny styl mówienia). Cieszę się, że polski przekład jest udany. Gorąco polecam.

Na południu, w Alabamie, rozgrywa się też akcja jednej z najbardziej kochanych przez czytelników powieści wszechczasów, Zabić Drozda. Książkę tę czytałam kiedyś po polsku, a rok temu wróciłam do niej w oryginale - i zachwyciłam się od nowa. Wspominam o niej dlatego, że ma wszak podobną tematykę - rasizm, uprzedzenia, prawa człowieka, równość wobec prawa, przemoc, ale i sprawiedliwość, miłość ojcowska, triumf dobra nad złem; dlatego, że w The Help jest kilka odniesień do niej, i dlatego, że 11 lipca minęło 50 lat od jej publikacji. Z tego względu wydawnictwo Arrow wydało specjalną, jubileuszową edycję. Jeśli jeszcze nie czytaliście - a powinna to być moim zdaniem lektura obowiązkowa, w wielu szkołach w świecie anglojęzycznym jest - to naprawdę warto. Godny zobaczenia jest też film ze wspaniałą kreacją Gregory Pecka.