Poświątecznie II

Jedną z najśmieszniejszych wg mnie, a jestem ich kolekcjonerką, gaf tłumaczeniowych popełniono ponoć w polskiej stacji radiowej, kiedy to idiom cold turkey przetłumaczono jako "zimną Turcję"*. (Wybaczcie, nie znam więcej szczegółów, usłyszałam o tej gafie z drugiej ręki). Przypominam sobie o niej zawsze w okolicach Bożego Narodzenia, bo jak większość Brytyjczyków, zjadamy wtedy turkey czyli indyka. Tradycyjną dawniej (bo tańszą) gęś czy kaczkę wyparł, już dość dawno temu, właśnie indyk, pod wpływem mody przybyłej zza Atlantyku, i wg ankiety przeprowadzonej w 2003 roku, to właśnie ten ptak znalazł się na pierwszym miejscu listy potraw, które Brytyjczycy zjadają 25 grudnia. Nasz lunch był bardzo "koszerny" i jego głównym składnikiem była pieczona "korona" indyka (crown, cały indyk na naszą trójkę, nawet najmniejszy, byłby za duży, a jak wiecie, nie lubimy marnować jedzenia), zamówiona u prawdziwego rzeźnika, wypełniona mięsem bażancim - od kilku lat mieszanie mięsa indyczego z innymi rodzajami jest coraz popularniejsze, bo, co tu owijać w bawełnę, indyk smakiem nie powala na kolana, i inne, bardziej wyraziste mięso, podnosi jego walory smakowe. Do tego pieczone w gęsim tłuszczu ziemniaki - modę na tak pieczone ziemniaki wprowadziła Nigella, i wiem, że wiele osób włączyło, tak jak my, gęsi tłuszcz do świątecznego repertuaru. Jeśli macie okazję kupić gęsi tłuszcz, bardzo polecam spróbować - pieczone w nim ziemniaki mają przewagę nad tymi zapiekanymi bardziej tradycyjnie. Święta nie mogą się obyć bez brukselki  - czy też, jak nazwałą ją córka znajomych, baby cabbages - jej zapach podczas gotowania oraz wyjątkowe wręcz wiatropędne moce wynagradza jej smak, pod warunkiem, że przygotujemy ją z kawałkami pancetty (może być bekon) i kasztanów (również przepis Nigelli). Do tego pieczone pasternaki, buraki i marchewka. Mam słabość do wymyślonego w Średniowieczu sosu chlebowego - bread sauce, na naszym stole nie mogło także zabraknąć sosu żurawinowego (przepis Nigelli na Redder than Red Cranberry Sauce). Przygotowując nasz lunch, mąż używał wspaniałej, aromatycznej soli, którą otrzymałam w prezencie gwiazdkowym od Karoliny. Sól naprawdę podnosi smak potraw, gotowaliśmy z nią też np. makaron z różnymi sosami, i jej cytrynowo - tymiankowy aromat szczególnie dobrze komponuje się wg nas z rybami, ale granice wyznacza tylko Wasza wyobraźnia i doświadczenie. Dziękuję i polecam wrzucić sobie cały jej inspirujący cykl o kulinarnych podarkach w zakładki.
A skoro o niespodziewanych prezentach mowa, otrzymałam od pewnej przemiłej osóbki książkę kucharską Marty Gessler, Kuchnia Marty. Kolory Smaków, i jestem zachwycona, zarówno przepisami, jak i zdjęciami. Na pewno jeszcze o niej napiszę.
Wracając do świątecznych frykasów - na liście ulubionych świątecznych potraw w Wielkiej Brytanii figuruje także... kanapka z indykiem - w okresie świątecznym Brytyjczycy zjadają ich dziesiątki milionów. My nasze resztki zutylizowaliśmy w inny, również bardzo brytyjski sposób - czyli robiąc pikantne indykowe curry, które okazało się nadspodziewanie pyszne.
A jak ten słynny pudding? pytacie. Po pierwsze, okazało się, że wrodzony brak talentu do spekulanctwa pozbawił mnie okazji obłowienia się - bo pudding Hestona zniknął ze sklepów błyskawicznie, a jednocześnie zrobił się taki szum na jego temat, że różne cwańsze ode mnie osobniki wystawiały swoje na Ebay'u za ... nawet 150 funtów, czyli z ponad 10- krotną przebitką! Kiedy zatem wreszcie ugotowaliśmy nasz drogocenny egzemplarz, być może wydał nam się, dzięki sile sugestii, lepszy niż był w istocie, ale chyba jednak nie. Na pewno był to najlepszy Christmas pudding, jaki kiedykolwiek jadłam - nie za ciężki, choć wciąż bardzo sycący, i bardzo cytrusowy. Pomarańcza w środku była rzeczywiście idealnie skarmelizowana, z bardzo słodką, miękką skórką. Mam nadzieję, że za rok Heston znowu czymś nas zaskoczy. Jedno wiem na pewno - polecę do sklepu od razu i kupię kilka sztuk, cokolwiek to będzie.

Naczynie do puddingu

* Tu o tym,  co znaczy cold turkey po polsku.